ನಂಬಿಕೆ ಇಲ್ಲದ ಮೇಲೆ ಸಂಬಂಧಗಳ ನೆರಳು ಕತ್ತಲೆಯಾದಂತೆ

 

ನಂಬಿಕೆ ಇಲ್ಲದ ಮೇಲೆ

ಸಂಬಂಧಗಳ ನೆರಳು ಕತ್ತಲೆಯಾದಂತೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ.
ಪ್ರತಿ ಮಾತು ಸಂದೇಹ, ಪ್ರತಿ ನೋಟದಲ್ಲಿ ಪ್ರಶ್ನೆ.
ಮನಸ್ಸು ತುಂಬಾ ಇದ್ದರೂ, ಮನಸು ಖಾಲಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ.
ಅವನಲ್ಲೋ, ಅವಳಲ್ಲೋ ನಂಬಿಕೆ ಕಡಿದಾಗ, ಮನದಾಳದಲ್ಲಿ ಭಯ ಬೇರೂರುತ್ತದೆ.

ನಂಬಿಕೆ ಇಲ್ಲದ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ ಉಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ,
ಉಳಿದರೂ ಅದು ಶಂಕೆಗಳ ಛಾಯೆಯಲ್ಲಿ ಹೊತ್ತಿಹೋಗುತ್ತದೆ.
ನಂಬಿಕೆ ಎಂಬ ಅದು ಮೂಲ, ಪ್ರೀತಿ ಎಂಬ ಅದು ಮರ.
ಮೂಲ ಕಡಿದಾಗ, ಮರ ಬಿಲ್ಲಾಗುವದೇ ಖಚಿತ.

ಹೆಚ್ಚು ಮಾತನಾಡಿದರೂ ಅರ್ಥವಿಲ್ಲ,
ನೋಡುವ ಕಣ್ಣುಗಳ ನಡುವೆ ನಡಿಗೆ ಅಜ್ಞಾತ.
ಒಮ್ಮೆ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ನಂಬಿಕೆ ಹಿಂದಿರುಗುವುದು ಅಸಾಧ್ಯವಲ್ಲ,
ಆದರೆ ಮರಳಿ ಬರಬೇಕೆಂಬ ಇಚ್ಛೆ ಇರುವಾಗ ಮಾತ್ರ.

ನಂಬಿಕೆ ಇಲ್ಲದ ಮೇಲೆ, ಮೌನವೇ ನಿಜವಾದ ಮಾತು.
ಅವನ ನೋಟ ಕಳಪೆ, ಅವಳ ನಗು ಕೃತಕ.
ಈ ಹಂತ ಬಂದಾಗ, ಉಳಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನವೂ ತೂಕವಾಗಿ ಅನಿಸುತ್ತೆ.

ಒಮ್ಮೆ ನಂಬಿಕೆ ಕುಸಿದರೆ,
ಹೃದಯ ದಾರಿ ತಪ್ಪಿದ ನಾವಿಕನಾಗುತ್ತದೆ.
ಒಡನಾಡಿಯಾಗಿ ಇದ್ದವನು, ಅತಿಥಿಯಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಾನೆ.
ಪ್ರೀತಿಯ ಬೆಳಕು ಕತ್ತಲೆಗೆ ಒಳಗಾಗಿ,
ಆತ್ಮೀಯತೆಯ ಮಾತುಗಳು ನಿಷ್ಠುರವಾಗಿ ತಟ್ಟುತ್ತವೆ.

ಅವನ ಮಾತು ಸತ್ಯವೋ ಸುಳ್ಳೋ ಎಂದು ವಿಚಾರಿಸುವ ಕ್ಷಣ ಬಂದಾಗ,
ಆ ಪ್ರೀತಿ ತನ್ನ ಶುದ್ಧತೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೆ.
ಹುಡುಕಾಟ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ –
ಅವನ ಮೊಬೈಲ್, ಅವಳ ಮೆಸೇಜ್, ಅವನ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆ...
ಆದರೆ ಈ ತನಿಖೆಯಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆಯ ಅಂತ್ಯವಾಗಿರುತ್ತದೆ.

ಮುದ್ದಾದ ಕ್ಷಣಗಳು ಕತ್ತಲೆ ನೆನಪಾಗುತ್ತವೆ,
ಒಟ್ಟಿಗೆ ಇದ್ದ ಕ್ಷಣಗಳು ಈಗ ನಿಶ್ಶಬ್ದವಾಗಿವೆ.
ಒಮ್ಮೆ ಸಿಕ್ಕ ನೋಟಕ್ಕೇ ಹೃದಯ ಉಕ್ಕುತ್ತಿದ್ದದ್ದು,
ಈಗ ಎಷ್ಟೇ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿದರೂ, ಶಂಕೆ ಮಾತ್ರ ಮಿಡಿಯುತ್ತದೆ.

ನಂಬಿಕೆ ಇಲ್ಲದ ಪ್ರೀತಿ ಎಂಬುದು –
ಮರಳುಗಾಡಿನಲ್ಲಿ ಮಳೆಗಾಗಿ ಕಾಯುವಂತದು.
ಆಶೆಯ ಕುಡಿಯುವ ನೀರಿಲ್ಲ,
ಮಾತುಗಳ ಶಾಖದಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿ ಬತ್ತುತ್ತದೆ.

ಆದರೆ...
ಒಂದು ಕ್ಷಣ – ನಂಬಿಕೆ ಮರಳಿ ಬರಬಹುದು ಎಂಬ ಆಶಯ ಇದ್ದರೆ?
ಒಬ್ಬರು ಮೌನ ಮುರಿದು, ಇತಿಹಾಸವನ್ನೇ ಬದಲಾಯಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದಾದರೆ?
ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಬೇಕಾದದ್ದು – ನಿಜವಾದ ಪಶ್ಚಾತಾಪ, ಸ್ಪಷ್ಟತೆ, ಮತ್ತು ಸಮಯ.

ಮುಗಿಯದ ನುಡಿಗಳು:

ನಂಬಿಕೆ ಇಲ್ಲದ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರಬಹುದು,
ಆದರೆ ಅದು ಸದಾ ಹೋರಾಟದಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ –
ಒಂದೊಂದು ಕ್ಷಣಕ್ಕೂ, ಒಂದು ಸುತ್ತು ನಾನಾ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಒಳಪಡುತ್ತದೆ.
ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಬದುಕಿಸಲು ನಂಬಿಕೆಯೇ ಆಮ್ಲಜನಕ.
ಅದಿಲ್ಲದೆ ಪ್ರೀತಿಯು ಉಸಿರಾಡುವುದಿಲ್ಲ.

✍️ ಪೃಥ್ವಿರಾಜ್ ಕೊಪ್ಪ